Je redenering is fout omdat de weerstanden in serie staan.
Als je de maximale stroomsterkte berekent voor elke weerstand lukt het wel.

Je kan best kijken naar het gedrag van de functie als x naar oneindig gaat.

Je redenering is correct tot aan de uitspraak dat de drie weerstanden gelijk zijn aan elkaar.
Als je stroomsterkte I_A wil berekenen, dien je de bronspanning te delen door de substitutieweerstand in de schakeling en niet enkel door weerstand R_3.

Je redeneringen bij figuren A, B en D zijn correct.

Bij figuur C ga je ervan uit dat de weerstanden van lampen A en B gelijk zijn aan elkaar, maar dat is niet gegeven.
Je weet wel met zekerheid dat de spanning over lampjes A kleiner is dan 100 V.

De weerstanden zijn niet gelijk aan elkaar omdat de stroomsterktes in de twee takken verschillend zijn van elkaar.

Als je zuiver parallel schakelt, wordt de substitutieweerstand kleiner.
Maar je kan ook in elke paralelle tak een aantal weerstanden in serie plaatsen.
Op die manier kan je met verschillende weerstanden van 10 ohm toch een substitutieweerstand bekomen van 10 ohm.
Het voordeel is dat deze groep van weerstanden meer vermogen kunnen ontwikkelen.

Hoe dien je de weerstanden te schakelen opdat de substitutieweerstand niet zou veranderen?

Klopt, Samuel.
R_1 staat in serie met R_2345.

De zwaartekracht is de kracht uitgeoefend door de aarde op het boek.
Volgens de derde wet van Newton is de reactiekracht de kracht uitgeoefend door het boek op de aarde.
Beide krachten vormen een actie-reactiepaar.

Door de centrale opening in de ring te vergroten, is er een grotere initiële flux (figuur a) en daardoor ook een grotere fluxverandering bij overgang van figuur a naar figuur b.

De straal van de druppel die ontstaat doordat de twee druppels samensmelten is correct berekend door Bram.
Het nieuwe volume is gelijk aan de som van de twee oorspronkelijke volumes.
Het is niet correct om de oppervlaktes van de bollen op te tellen, Sofia.

Gebruik de formule voor de potentiaal in een radiaal veld.
De lading op de nieuwe druppel…[Read more]

Je fout zit in de grootte van kracht F_3, de kracht die puntlading 3 uitoefent op puntlading 1.
De grootte van deze kracht is gelijk aan kQ²/2d².

Pas de wet van behoud van mechanische energie toe.

Je kan de arbeid hier niet berekenen als kracht vermenigvuldigd met verplaatsing.
De reden is dat de grootte van de kracht niet constant blijft in een radiaal veld van één bronlading.

De arbeid die geleverd moet worden dient hier berekend te worden als positieve verandering van potentiële energie.

Je kan de arbeid hier niet berekenen als kracht vermenigvuldigd met verplaatsing.
De reden is dat de grootte van de kracht niet constant blijft.

De arbeid die geleverd moet worden dient hier berekend te worden als positieve verandering van potentiële energie.

Kan je je redenering posten, Lode?
Dan kan ik kijken waar het fout loopt of waar je vast raakt.

De twee atomen zijn in evenwicht als de resulterende kracht in de x-richting gelijk is aan nul.
Dat komt overeen met y.

De twee atomen zijn in evenwicht als de potentiële energie minimaal is.
Dat komt overeen met w.

Je maakt een fout in vectorrekening.
De resulterende kracht op de onbekende lading Q’ in hoekpunt 1 moet gelijk zijn aan nul.
Bijgevolg moet in de laatste stap van je redenering de uitdrukking tussen haakjes in het rechterlid gelijk zijn aan nul.

De resulterende kracht op het bovenste bolletje heeft inderdaad de richting aangegeven door antwoord C.
Maar de vraag is welk PAD het bovenste bolletje zal volgen indien het losgelaten wordt.
Als je het veldlijnenpatroon van een dipoolveld erop nahoudt, zal je merken dat het gevolgde pad gegeven wordt door antwoord D.

Lineaire regressie kan gebeuren met het package pgfplots.
Meer info op https://www.overleaf.com/latex/examples/example-linear-regression-with-pgfplots/zdhkqdqcrfcz.
Een voorbeeld van een verslag waarbij deze techniek wordt toegepast staat in het demoverslag over de wet van Coulomb in LaTeX: https://www.dirkgeeroms.be/filebrowser/?drawer=lesmateriaa…[Read more]